Wat is precies een "Light Novel"?

Wat is een lichte roman?

Een lichte roman is een stijl van Japanse roman gericht op tieners en jongvolwassenen. Deze romans bevatten meestal illustraties in anime of manga stijl. Ze worden meestal gepubliceerd in bunkobon formaat (A6 - 105 x 148mm). Lichte romans zijn niet erg lang. De lengte is vergelijkbaar met een novelle in Amerikaanse publicatietermen.

Lichtromans zijn erg populair in Japan zoals je kunt zien in Japanse boekwinkels.

Waar komt de term vandaan en wat betekent het?

Het woord “lichtroman” is eigenlijk geen Engels woord. Het is een wasei-eigo (letterlijk vertaald “Japanese-made English”) wat een Japanse term is die gevormd is uit woorden in de Engelse taal.

De term wordt overal gebruikt waar je zulke romans leest. In Japan gebruik je het woord raito noberu (soms ook ranobe of rainobe als afkorting) wat de Japanse term van lichtroman is.

In de westerse cultuur worden lichtromans normaal gesproken Japanse Novella genoemd.

Wat is het verschil tussen een roman en een lichtroman?

In het kort: Lichtromans zijn meestal korter en ze bevatten ook weinig illustraties. Bovendien zijn ze makkelijker te lezen. Dit komt vooral omdat de tekst veel eenvoudiger en makkelijker leesbaar is in de moderne kanji.

De illustraties staan meestal aan het begin van hoofdletters of wanneer een nieuwe letter respectievelijk een nieuwe plaats wordt beschreven. Op de afbeelding hieronder zie je een voorbeeld van hoe een lichte roman wordt opgebouwd. Links een afbeelding van de scène en rechts de te lezen tekst.

In typische lichtromans vind je meestal zwart-wit illustraties. Maar tegenwoordig vind je ook veel romans met gekleurde illustraties.

Waarom is een lichtroman gestileerd als een anime of manga?

De reden dat lichtromans gestileerd zijn als anime of manga is vanwege hun geschiedenis en ze komen eigenlijk uit Japan.

Lichtromans zijn een evolutie van de pulpmagazines. Om hun publiek te plezieren, begonnen de meeste Japanse pulpmagazines, die al waren veranderd van de klassieke stijl naar de populaire anime stijl covers, in de jaren ‘70 met illustraties in het begin van elk verhaal en bevatten artikelen over populaire films, anime en videospelletjes.

Het verhaal evolueerde om de nieuwe generaties te plezieren en werd volledig geïllustreerd met de populaire stijl. De populaire serials zijn gedrukt in romans.

De laatste jaren zijn de verhalen van lichte romans populaire keuzes geweest voor bewerking tot manga, anime en live-action films, hoewel in het geval van de eerste twee meestal alleen de eerste twee romans zijn aangepast.

Informatie van wikipedia , englishlightnovels , animanga.wikia , tvtropes .

Foto’s van englishlightnovels , afrobonzai.unblog .

Als je naar een roman verwijst, heb je het over…

Een fictief prozaverhaal van boeklengte, dat typisch karakter en actie met enige mate van realisme weergeeft.

Daarom ging ik er altijd van uit dat een lichte roman een soort kort verhaal was, iets wat je in de bus of in de trein zou kunnen lezen. Nadat ik het had opgezocht, had ik het mis. Een lichte roman is blijkbaar een Jengelse of wasei-eigo uitdrukking voor een novelle , wat een korte roman zou zijn, maar niet zo kort als een kort verhaal volgens de wikipagina.

Dus voordat ik verder ga en uw vragen beantwoord, laat ik wikipedia uitleggen wat een lichte roman zou zijn.

Een lichte roman (ライトノベル raito noberu?) is een stijl van Japanse roman die vooral gericht is op middelbare en middelbare scholieren (jongvolwassen demografen). “Light novel” is een wasei-eigo, of een Japanse term gevormd uit woorden in de Engelse taal. Zulke korte, lichte romans worden in het Westen vaak ranobe (ラノベ?) of LN genoemd. Ze zijn meestal niet meer dan 40.000-50.000 woorden lang (de kortere zijn gelijk aan een novelle in Amerikaanse publicatietermen), bevatten zelden meer dan 200 pagina’s, hebben vaak dichte publicatieschema’s, worden meestal in bunkobonformaat gepubliceerd, en zijn vaak geïllustreerd. De tekst wordt vaak geserialiseerd in bloemlezingen voordat hij in boekvorm wordt verzameld.

*Is deze term alleen in Japan gebruikt? *

Ja, dat is het. Als je de term in het westen zou gebruiken, zou je verwijzen naar Japanse novellen.

*Hoe verschilt een lichte roman van een gewone roman? *

Ik denk dat romans gedrukt zouden worden in het A5-formaat, maar een lichte roman zou gedrukt worden in het Bunkobon -formaat, wat het A6-formaat zou zijn.

*Is een lichte roman die uitsluitend wordt gebruikt voor een anime of manga bewerking? *

Aangezien de doelgroep van lichte romans voornamelijk middelbare en middelbare scholieren zijn, zou het me niet verbazen als de meeste van hen dat zijn. Ze worden echter niet exclusief gebruikt voor anime of manga aanpassingen. Als je verder leest op de wikipagina wordt vermeld dat populaire films als Star Wars ook de inhoud hebben beïnvloed. Maar ze vermelden wel dat

In de afgelopen jaren zijn de verhalen van lichte romans populaire keuzes geweest voor bewerkingen in manga-, anime en live-action films, hoewel in het geval van de eerste twee meestal alleen de eerste twee romans zijn aangepast.

• *

Tijdens het zoeken naar lichte romans kwam ik de wiki hoe-pagina op lichte romans tegen. Dus als je er ooit zelf een wilt schrijven, kijk maar eens op .

Wordt deze term alleen in Japan gebruikt?

Deze term ** is afkomstig uit Japan** als een 和製英語 (wasei eigo [betekent Japan-achtig Engels] = door Japan uitgevonden ** woorden die “oppervlakkig gezien uit het Engels lijken te komen, maar in feite niet ”** ). Wasei eigo verschilt van 外来語 (gairaigo = leenwoorden of echte “woorden uit het buitenland”) en Engrish (misbruik of toevallige corruptie van de Engelse taal door moedertaalsprekers van sommige Oost-Aziatische talen).

De term “light novel” is uit Japan aangepast voor ** gebruik in andere Aziatische landen** , waar het verwijst naar geïmporteerde lichtromans uit Japan en naar ** lokaal geproduceerde boeken met een vergelijkbare stijl** (in Korea heet het “라이트 노벨” [laiteu nobel], in China heet het “輕小說” [qīng xiǎoshuō] = “light fiction”), terwijl ** in Engelstalige landen** de term exclusief verwijst naar Japanse lichtromans die onder die term worden geïmporteerd. In het Engelse gebruik wordt de term alleen gebruikt om te verwijzen naar dergelijke boeken die in Japan worden geproduceerd (d.w.z. er kan geen legitieme Amerikaanse lichtroman zijn op dezelfde manier als er kan geen Amerikaanse anime zijn).

Hoe verschilt een lichtroman van een gewone roman? Behalve dat lichtromans… licht zijn, zijn er nog andere verschillen?

• Een lichtroman is kort van stof en bevat meestal met tussenpozen manga-achtige illustraties — maar van veel Japanse kinderromans kan dezelfde beschrijving worden gezegd! In tegenstelling, lichte romans zijn voor alle leeftijden & demographics. Hoewel het is ongeveer gelijk in lengte aan de Westerse novelle , ** de lichte roman kan niet worden genoemd een Japanse novelle**: de Japanse term voor “novelle” is 「中編小説」 (chuuhen shousetsu), en wordt niet gebruikt om te verwijzen naar lichte romans (het wordt gebruikt voor korte verhalen van Murakami Haruki , bijvoorbeeld, die worden beschouwd als hoge kwaliteit literatuur).
• Hoewel elk gepubliceerd deel kort is, kunnen lichte romans zich uitstrekken tot lange reeksen. Sommige van de reeksen zijn in tijdschriften opgenomen, dus je kunt denken aan series als literaire serials (denk aan Charles Dickens ); een serie is episodisch , “een gedrukt formaat waarbij één enkel groter werk, vaak een werk van narratieve fictie, in opeenvolgende afleveringen wordt gepubliceerd”. Zo wordt een serie anders geschreven dan een avondvullende roman die in één keer in een lijvig boek wordt gepubliceerd. Een serie moet de interesse van de lezer in het eerste hoofdstuk wekken, en de ontwikkeling zo in kaart brengen dat er in elk hoofdstuk minstens één spannend ding gebeurt. Het eindigt hoofdstukken bewust met een cliffhanger wanneer dat mogelijk is. Het kan niet rustig bouwen aan de climax, of een heel hoofdstuk nemen of zo om je alleen te vertellen wat een minderjarig personage ergens anders aan het doen is (wat een roman in een keer gedrukt vrij is om te doen). Zo is het formaat van het verhaal zo gestructureerd dat andere romans daar niet aan gebonden zijn. Dit is een ander aspect waarin de lichte roman afwijkt van de gemiddelde Japanse kinderroman. Dit is ook de reden waarom, als Harry Potter in het Japans was geschreven met manga-achtige illustraties, het nog steeds geen lichte roman zou zijn geweest: het is niet kort van stof en het is in één keer gepubliceerd in plaats van in serie.
• Een groot deel van de lichte romans wordt gelezen door mensen die betrokken zijn bij een soort subcultuur , zoals manga, anime, en/of gaming. Echter, alleen omdat een bepaald percentage van de lichte romans moe bevatten, zijn lichte romans niet beperkt tot een dergelijke inhoud en toon; ** alle genres zijn inbegrepen** , van horror tot romantiek tot sci-fi. Sommige zijn de roman-equivalent of aanpassing van shoujo manga en worden op de markt gebracht bij jonge meisjes. Sommige genres worden minder snel geëxporteerd op basis van de otaku demografie buiten Japan, zodat die genres minder bekend zijn bij de internationale subcultuurgemeenschap.
• In tegenstelling tot standaard Japanse (en westerse) romans en romans voor volwassenen zijn lichte romans vaak geïllustreerd.

Worden lichte romans uitsluitend gebruikt voor anime of manga-bewerkingen?

• Nee, sommige lichte romans worden als eigen origineel werk in niet-manga-tijdschriften geserialiseerd en hebben nooit een relatie met manga.
• Sommige light novels komen nu online** en hebben nooit een relatie met manga of andere media.
• Sommige light novels worden gemaakt als adapties van manga/anime/games nadat de manga-serie of het spel veel aan populariteit heeft gewonnen.
• Sommige lichte romans beginnen als originele werken en worden dan aangepast tot manga/anime/games/live-action.

Zijn er lichte romans die geen gebruik maken van manga-achtige tekeningen?

Ja. Tot de kunstenaars van de vroegste lichtromans behoorden degenen die in 油絵 (abura-e = olieverf ) en 水彩画 (suisaiga = waterverf ) werkten. In 1987 begon het genre 少女小説 (shoujo shosetsu = meisjesromans) en werd voor het eerst de shoujo-mangastijl gebruikt, die de trend van de manga-stijl kunst als de standaard voor licht heeft helpen vaststellen. romans uit de jaren negentig.

Hoewel illustraties een gemeenschappelijk kenmerk zijn, bevatten ** sommige lichte romans geen enkele illustratie**. De romans zonder illustraties worden minder snel naar andere landen geëxporteerd en zijn daarom minder bekend buiten Japan.

Wordt deze term alleen in Japan gebruikt?

Het is in Japan ontstaan, maar niet exclusief Japan. Er zijn schrijvers van lichte romans in Korea en China, omdat het gebruikt kan worden voor alles wat binnen bepaalde criteria geschreven is.

Hoe verschilt lichte roman van gewone roman?

Als ik het in weinig woorden zou moeten beschrijven: een makkelijker te lezen roman.

Als je enkele romans bekijkt, zoals een andere en de meeste lichte romans ziet, is het verschil duidelijk. Lichtromans hebben kortere alinea’s, minder ingewikkelde karakters om te lezen (d.w.z. het verschijnen van obscure Kanji in een zin is zeldzaam), en over het algemeen korter.

Wordt lichtroman uitsluitend gebruikt voor anime of manga bewerking?

Eigenlijk halen de meeste lichtromans (LN vanaf nu) het niet tot anime productie, en sommige zijn aangepast aan manga om de roman zelf te promoten in plaats van om een geïllustreerde carbon copy van de LN te maken. Dit is, zoals bij alle zaken, meestal gemotiveerd door marketingredenen, in plaats van een of andere geheime regel. Toegegeven, als je LN populair is, zal het geadverteerd worden in meer media (manga, anime, live action, etc.) dan als het niet populair is.

Is er een lichte roman die geen gebruik maakt van manga-stijl tekenen?

Tekenen hangt af van de kunstenaar, en de meeste kunstenaars doen ook andere dingen zoals doujins of de eigenlijke manga. De tekening is slechts een weergave van wat ze weten te doen, in plaats van een voorgedefinieerde stijl te volgen.

De uitgebreide definitie en beschrijving van “light novel” lijkt overeen te komen met pulpfictie die in de 19e eeuw begon als tijdschriftenreeksen in de Engelse en West-Europese taalmarkten - met uitzondering van het feit dat het de gevoeligheid heeft om geschikt te zijn voor de leeftijd van jongvolwassenen of de moderne YA-markt. De lengte van het formaat lijkt te worden gedreven door de markt, en serie lichte romans lijken veel op serie-reclames - maar met het doel de verhalen geschikt te maken voor de leeftijd van 10 en 11-jarigen (en hoger).